Bali, een prachtig eiland met een geweldige cultuur en bijzonder gastvrije mensen.
Rijdend op mijn scooter over de smalle weggetjes langs de helder groene rijstvelden, vervolgens naar de kust waar ik in de verte het helderblauwe water al zie schitteren, besef ik mij dat ik van geluk mag spreken dat dit mooie eiland mijn thuis is.

Bali

Inmiddels woon ik vier jaar op Bali en ben ik behoorlijk ingeburgerd. Ontbijten met nasi campur is de gewoonste zaak van de wereld geworden. Wegbranden in de felle zon bij het stoplicht, dat maar nooit op groen gaat, is een dagelijkse bijkomstigheid. En dan heb ik het nog niet eens over de drukte op de weg waardoor je zelfs zigzaggend door het verkeer nog niet op tijd op locatie bent. Gelukkig hebben de mensen hier allemaal een soort van ‘no stress’ mentaliteit en zal er dus niet geklaagd worden als je iets later bent. De drukte in het verkeer ben je al snel vergeten, als je ‘s avonds lekker op het strand zit in een zitzak met een Bintang in je hand. Vervolgens nog met een paar vrienden naar de Espressobar, waar ze de beste live band ever hebben, en ik ben gelukkig. In de weekenden ga ik vaak met vrienden op pad, dan bezoeken we mooie stranden in het zuiden of de natuur richting het noorden. Onderweg kom je in contact met super lieve, lokale mensen die altijd even een praatje met je willen maken.

Kolewa Foundation

Natuurlijk wordt er ook gewerkt, een lange tijd werkte ik voor Stichting Kolewa. Een Nederlandse stichting die geld inzamelt om kindjes met een lichamelijke beperking uit armoedige families van een operatie te voorzien. Samen met een van de Indonesische teamleden vloog ik naar andere eilanden binnen Indonesië om kindjes en hun voogd op te halen. Op Bali boden we hen onderdak en medische zorg in het opvangtehuis. We regelden een afspraak in het ziekenhuis en organiseerden de gehele zorg rondom de patiëntjes.

Wat wij doen bij Kolewa

In het opvangtehuis organiseren we de dagelijkse activiteiten voor de kinderen en hun ouders. Er wordt gespeeld, geknutseld, les gegeven in engels, puzzelen, rekenen etc.

Daarnaast geven we voorlichting over hygiëne en verzorging aan de ouders en de wat oudere patiënten. Geregeld gaan we met z’n allen naar het park of naar het strand, zodat iedereen even lekker kan uitwaaien.

Wat dit werk je brengt

Ik begeleidde de stagiaires van YPI tijdens hun stage en ik werkte nieuwe vrijwilligers in.
De tijd dat ik bij Kolewa heb gewerkt was geweldig. Ik heb er super veel meegemaakt, van erg indrukwekkende en verdrietige situaties tot geweldige en blije momenten. Ik heb een geweldige band opgebouwd met de teamleden. We zijn echt een kleine familie geworden!

Een tijd om nooit te vergeten

Naast de teamleden zijn er patiënten die mij altijd bij zullen blijven. Zoals Putri, een meisje van twee jaar oud die, als ik ‘s ochtends binnenkwam, lachend op me af kwam rennen en zich aan mijn been vast klampte. Het is super om de kindjes zo goed te kennen en om te zien dat ze jou ook helemaal vertrouwen.

Toen ik twee jaar geleden bij Kolewa werkte, leerde ik Madun kennen, een klein jongetje van anderhalf jaar oud met een verbrand been waardoor hij niet kon lopen. Hij was erg verlegen en huilde veel. Het was een heel mooi kindje en ik vond hem vooral super schattig. Ik probeerde voorzichtig contact met hem te maken en na enige tijd werden we vriendjes.

Een jaar later ging ik tijdens de vakantie met mijn ouders naar kampung Komodo, waar Madun vandaan komt. We zochten hem en zijn familie op, zo leuk om te zien hoe hij daar met z’n vriendjes speelde en hoe hij woont. Afgelopen maand was hij terug bij Kolewa voor de eind operatie aan zijn been zodat hij eindelijk kan leren lopen. Het is prachtig om bij te kunnen dragen aan  dit soort grote, positieve veranderingen voor de kindjes.

Uncategorized